Rob (gefingeerde naam) is twaalf jaar en zit in de brugklas. Hij de het oudste kind van drie jongens in een gezellig, druk gezin. Papa is fulltime accountant en mama heeft een forse parttime baan van 3,5 dag als lerares aan een middelbare school. Met zijn allen hebben ze een hond, twee poezen, vier hamsters en twee konijnen. Net als zijn broertjes van elf en negen, vindt hij voetballen het leukste wat er is. De jongens zijn altijd op het voetbalveld midden in hun dorp te vinden of op het veldje tegenover hun huis. Eigenlijk zit Rob de hele dag op school te wachten tot hij weer kan gaan voetballen. School vindt hij stukken saaier!
Alleen voor Rob werd dat voetballen de laatst jaren vanaf de maand maart steeds moeilijker. Rob kreeg ieder jaar meer last van hooikoorts. Van buiten op het gras spelen, werd hij vaak heel ziek, doordat hij ook allergisch was voor graspollen. Hij kwam vaak benauwd en piepend ademend thuis. Doordat zijn neus voortdurend verstopt was, kon hij ’s-nachts niet slapen of schrok hij telkens wakker omdat hij dan dacht te stikken. Daarnaast had hij vreselijke jeuk aan zijn ogen, ze traanden en waren rood en gezwollen. Rob raakte door slaapgebrek steeds meer uitgeput. Zijn moeder ging met hem naar de huisarts die hem medicijnen voorschreef. Helaas werd Rob van die pilletjes erg loom en moe. Hij kon niet meer zo goed opletten op school en ook het voetballen ging minder goed. Dát vond Rob nog het ergste want hij was geselecteerd voor het beste team van de voetbalclub. En nu was hij veel slomer in het veld dan eerder. Daardoor werd hij vaak niet meer in de basis opgesteld, maar was hij wisselspeler en voetbalde dan vaak maar een kwart wedstijd. Maar ja, hij sliep tenminste weer, zo vonden zijn ouders en dat was al een hele verbetering. Op een gegeven moment verloor Rob’s voetbalteam een belangrijke wedstrijd. Zijn medespelers gaven Rob de schuld. Hij had de spits van de tegenpartij niet bij kunnen houden, waardoor de tegenstander het winnende doelpunt kon scoren. De trainer greep gelukkig in maar Rob was zo onthutst dat hij alles wel wilde doen om van die akelige hooikoorts af te komen.
Rob’s trainer, Hans, kwam thuis praten. Hans vertelde dat zijn vrouw bij mij onder behandeling was. Door de acupunctuurbehandelingen had ze nauwelijks meer last van hooikoorts. Daarom begon ze de laatste jaren steeds ruim voor het hooikoortsseizoen met een reeks behandelingen. Rob’s ouders waren stomverbaasd dat Rob bijna smeekte of hij dan ook naar een acupuncturist toe mocht. Als hij een vaccinatie moest of er moest eens bloed worden geprikt, dan viel Rob al bijna flauw. En nu wilde hij een behandeling met naaldjes... De trainer wist nog wel te vertellen dat die naaldjes écht veel kleiner zijn dan een injectienaald en dat zijn vrouw er nooit wat van voelde. Zij vond de behandelingen zelfs prettig omdat ze vaak wegdoezelde bij een favoriet muziekje op een zacht en verwarmd behandelbed.
Daarom zag ik Rob vorig jaar begin mei op mijn spreekuur. Na enkele behandelingen was hij klachtenvrij. Zijn ouders waren stomverbaasd. Nu is het zo dat kinderen vaak sneller reageren op acupunctuur dan volwassenen. Bij volwassenen heb je vaak wel acht tot twaalf behandelingen nodig om tot resultaat te komen, bij kinderen meestal niet. Wel hadden Rob’s ouders besloten dat ze dit jaar niet eerst de klachten wilden afwachten. Rob komt sinds november elke drie tot vier weken langs voor een “onderhoudsbehandeling”.
Het gaat momenteel heel goed met hem. Zijn luchtwegen zijn vrij, zijn ogen jeuken niet meer en zijn niet meer pijnlijk, rood en gezwollen. Rob slaapt lekker en daardoor kan hij op school ook weer goed opletten en kan hij: “mooi door met mijn voetbalcarrière”. Natuurlijk heeft hij af en toe nog wel wat last. Zo hadden ze met hemelvaart een voetbaltoernooi. Na een hele dag op het voetbalveld, beginnen zij ogen wel weer wat te prikken en zijn neus weer wat te lopen. Omdat zijn moeder dat voorzien had, is Rob vrijdag na hemelvaart direct weer voor een behandeling langs geweest. Ik belde hem zondag even om te horen hoe het ging: “nergens meer last van” was zijn reactie.
Soms denken mensen dat je met enkele acupunctuurbehandelingen je leven lang van hooikoorts af bent. Dat is niet zo. Het beste is om eerst een aantal “basisbehandelingen” krijgen. Vaak zij dat er zes tot acht. Vervolgens moet je het “bijhouden” en af en toe terugkomen voor “onderhoudsbehandelingen”. Vaak is dan een keer per maand genoeg. Als je dat doet, kun je met heel weinig problemen het hooikoortsseizoen doorkomen.