Mevrouw Sibema (gefingeerde naam) kwam drie jaar geleden voor het eerst op mijn spreekuur. Enkele maanden daarvoor was bij haar op 38-jarige leeftijd de diagnose MS gesteld. Dat was een enorme klap. Mevrouw was sinds een jaar directeur van een basisschool. Het was een een school met veel achterstandskinderen. Ze had samen met het team grootse plannen ontwikkeld om de kwaliteit van het onderwijs op hun school drastisch te verbeteren. Vooral de organisatie in de lessen maar ook de manier waarop de leerkrachten met de leerlingen omgingen, moest veranderen. Mevrouw noemde dat het pedagogisch klimaat: dat moest volgens haar veel beter. Ze vertelde heel gedreven over haar vak, waar ze duidelijk een grote passie voor had.
Verder was ze moeder van twee dochters van 10 en 13 jaar. De oudste begon al behoorlijk te puberen. Dat was in een stroomversnelling gekomen, vermoedelijk door de spanningen rond de ziekte van haar moeder. Het meisje spijbelde op school en was al eens een nacht weggebleven, zonder dat haar ouders wisten waar ze was. Ze vond: “het hier thuis maar een ongezellige bende: mama is alsmaar chagrijnig en ik mag niks…” Dit zijn het type teksten die iedere ouder met puberende kinderen bekend in de oren klinken. En die goedbedoelende ouders soms tot wanhoop drijven. U kunt zich voorstellen hoe dat mijn patiënte raakte. Tot diep in haar ziel.
Toen ik haar de eerste maal zag, ging het dan ook niet goed met haar. De ene schub (of exacerbatie) volgde de andere op. Een schub is een periode van verergering van de klachten. Mevrouw Sibema had vooral last van zeer ernstige vermoeidheid en van pijnen en tintelingen in haar benen. MS brengt voor iedere patiënt andere klachten met zich mee. Maar die extreme vermoeidheid, daar hebben heel veel MS-patiënten last van. Overmatige stress, zoals in haar geval over het werk en over de kinderen, kan klachten sterk in de kaart spelen. Beperking van lichamelijke en geestelijke stress kan door regelmatig te ontspannen. Maar… mevrouw Sibema kon zich niet meer ontspannen. Door de zorgen die ze zich maakte over haar kinderen en haar school ging ze steeds slechter slapen. Zo kwam ze in een vicieuze cirkel: ondanks extreme vermoeidheid kon ze niet meer slapen. En van te weinig slaap wordt je niet gezelliger en ga je steeds minder goed functioneren. Op den duur kunnen zelfs klachten van depressieve aard ontstaan. Dit alles werkte natuurlijk desastreus op de MS-klachten: die verergerden zo meer en meer.
Intussen was ik ook begonnen met de pijnen en de tintelingen in haar benen te behandelen. Uit ouder, maar ook uit recent wetenschappelijk onderzoek, blijkt dat acupunctuur goede resultaten oplevert bij het bestrijden van allerlei soorten pijnen. Bij MS maar ook bij tal van andere aandoeningen. In China wordt acupunctuur van oudsher zelfs als anaesteticum (verdoving) bij operaties gebruikt.
In de loop van die eerste maanden, kreeg mevrouw haar slaap en haar energie dus voor een groot deel terug. Waardoor ze veel adequater met haar puberende kinderen en met de uitdagingen op haar werk om kon gaan. Hierdoor verminderden de spanningen en dat op zich had ook al een goede invloed op het verloop van haar klachten. In de loop van dat eerste jaar verminderden de schubs tot ze bijna niet meer voorkwamen.
Mevrouw Sibema komt momenteel eenmaal per veertien dagen om behandeld te worden. Ze werkt nog steeds en met haar pubers gaat het uitstekend. En met haarzelf? Ze heeft haar MS goed onder controle. De extreme vermoeidheid is blijvend verminderd. Het slapen gaat goed. De pijnen en tintelingen in haar benen komen nog maar weinig voor. Als ze enkele dagen te hard werkt, krijgt ze wel een terugslag. Dus moet ze haar werktempo en haar werktijden goed bewaken.