Meneer Herman Wouters (gefingeerde naam) is een kerngezonde heer van 73 jaar. Hij is al vijftien jaar gepensioneerd, maar is na zijn pensioen een onderneming begonnen. Hij geeft ouderen computerles en doet dat met veel plezier. Zijn klanten zijn bijzonder tevreden want “hij spreekt onze taal”.
Meneer kwam enkele maanden geleden bij mij vanwege aanhoudende pijnen na een “ongelukje” in huis. Tijdens het verwisselen van een lamp in de keuken, was hij draaierig geworden en van het keukentrapje gevallen. Hij was zo ongelukkig gevallen, dat hij niet meer op kon staan. Zijn vrouw vond hem liggend op de grond toen ze aan het eind van de middag thuis kwam. U kunt zich voorstellen dat ze enorm schrok. Ze belde direct 112, want ze durfde hem niet overeind te helpen, als ze dat al gekund zou hebben. Ze was bang dat er iets beschadigen zou kunnen worden, als hij op ondeskundige wijze overeind geholpen zou worden.
In het ziekenhuis volgden tal van onderzoeken, maar deze wezen niets uit. Ook op de MRI-scan was niets te zien. Toch bleef meneer fikse pijnen houden. Hij kon er zelfs niet meer door slapen en ook zijn geliefde werk kon hij nauwelijks meer uitvoeren. Hij kreeg telkens de boodschap: “we kunnen niets vinden, dus u moet ermee leren leven”.
Dat vond hij een onacceptabele boodschap. Hij wilde er helemaal niet mee leren leven. Hij wilde doorgaan met zijn oude leven: actief zijn en genieten.
Daarom volgde hij de raad op van zijn dochter, die ik ooit met succes voor een whiplash had behandeld. Hij wendde zich tot mij met het idee dat veel van mijn patiënten aanvankelijk hebben: “baat het niet, het schaadt ook niet”. Daar hebben ze gelijk in: acupunctuur is een zeer veilige behandelmethode en geeft nauwelijks bijwerkingen. Als er al bijwerkingen zijn, zijn dat vaak heel prettige: een prettig ontspannen gevoel, lekker wegsoezen op het behandelbed en beter slapen.
Maar gelukkig waren de acupunctuurbehandelingen ook effectief. Al na de eerste behandeling voelde meneer verlichting. Na acht behandelingen was hij zo ver dat hij weer sliep en zijn leraarschap weer kon oppakken. Vervolgens zijn we de frequentie van de behandelingen terug gaan brengen van twee maal per week, naar een keer. Nu zijn we drie maanden verder. Meneer is praktisch pijnvrij en komt nu om de drie weken voor een “onderhoudsbehandeling”.