Mevrouw Klaver ( gefingeerde naam) is een moderne, zelfstandige 73-jarige dame. Mevrouw woont samen met haar man om de hoek bij hun oudste dochter. Ook met de andere twee kinderen hebben de Klavers een goed contact. De Klavers zijn levenslustige, opgewekte mensen die graag nog van alles ondernemen. Eén ding is echter jammer. Mevrouw Klaver kan steeds moeilijker lopen en niemand weet precies wat ze mankeert. Haar benen doen pijn, vooral als ze loopt. Soms is de pijn stekend en soms wat doffer. Ook voelen ze vaak stijf aan.
Verder zijn de Klavers goed gezond, maar het moeilijke lopen is voor hen een grote belemmering. Ze kunnen niet meer zo maar eens een paar dagen erop uit. Fietsen gaat niet meer en op vakantie gaan wordt ook steeds lastiger. Ze moeten met het kiezen van de bestemming rekening houden met het lopen van mevrouw. Dat terwijl ze dol waren op het bezichtigen van oudheden in landen als Griekenland, Turkije en Egypte. Maar daar komt natuurlijk veel lopen bij kijken en vaak ook nog over lastig terrein. Helaas lukt dat mevrouw niet meer.
Een half jaar geleden wendde mevrouw zich tot mij. Uiteraard deed ik eerst, zoals altijd een second opinion op de reguliere, westerse manier. Vervolgens bekeek ik mevrouw, haar lichamelijke en mentale situatie op de traditionele Chinese manier. Er was via de westerse diagnostiek inderdaad geen diagnose te stellen, zoals mijn collega-artsen al eerder hadden geconstateerd. Wel zag ik mogelijkheden om via klassieke acupunctuur de pijnklachten en het moeilijke bewegen aan te pakken.
En inderdaad, mevrouw liep al na enkele behandelingen stukken stabieler, sneller en met veel minder pijn. Na acht wekelijkse behandelingen, gingen we over naar eens per twee weken. Momenteel komt ze nog eens per vier weken langs, voor een “onderhoudsbehandeling”. Nu toonden Duitse artsen onlangs aan dat echte acupunctuur op een acupunctuurpunt op het been de revalidatie van ouderen met loopproblemen inderdaad significant beter maakt. Het lopen gaat met echte acupunctuur duidelijk en meetbaar beter. Het onderzoek verscheen in januari 2011 in een gerenommeerd, internationaal medisch tijdschrift.